روستای سریزد؛ ثروتمندِ محروم

سفر به استانی چهار فصل

روستایی که ستاره‌ها در آن دیدنی‌ترند

 روستای لاسیب یکی از روستاهای زیبای کویری است که در ۲۴کیلومتری اردستان در استان اصفهان و بر سر راه اردستان به اصفهان قرار دارد.

لاسیب با بافت قدیمی و قدمتی بسیار، از روستاهای تاریخی ایران به‌شمار می‌آید. جالب اینکه قدیمی‌ترین آسیاب آبی استان اصفهان نیز با قدمتی هزارساله در این روستا قرار دارد.

قدمت لاسیب به گفته افراد ساکن بسیار طولانی بوده و همچنین به نوشته کتاب اردستان‌نامه حتی به پیش از وجود شهر اردستان برمی‌گردد. نام روستای لاسیب از 2بخش تشکیل شده است. بخش اول (لا) به معنای قرار گرفتن در بین چیزی است که در اینجا به قرارگرفتن بین 2 دره اشاره دارد و بخش دوم (سیب) هم اقتباس از میوه معروف و فراوان این روستاست.

اما آنچه این روستا را به مکانی برای رصد ستارگان تبدیل کرده، ارتفاع زیاد آن از سطح دریاست؛ به‌عبارتی در این روستا نقاطی وجود دارند که شب‌ها در تاریکی مطلق فرو می‌روند و باتوجه به ارتفاع‌شان از سطح دریا، به مکانی مناسب برای رصد ستارگان تبدیل می‌شوند.

آثار تاریخی و مناظر دیدنی

این روستا به‌گونه‌ای میان کوه‌ها قرارگرفته که باغ‌ها و زمین‌های زراعی روستا در 2دامنه میانی واقع شده‌اند. همچنین میان دامنه کوه‌ها از یک‌طرف خانه‌های مسکونی و از طرف دیگر اماکن مقدس از جمله آستان مقدس امامزاده سرالدین‌(ع) فرزند امام موسی کاظم(ع) و برادر امام رضا (ع) قرار دارند.

از آثار تاریخی روستای لاسیب می‌توان به آسیاب آبی، مسجد روستا، امامزاده‌ای با سبک معماری قدیمی و کهن، قلعه روستا که ابتدای روستا واقع شده ولی به‌علت گذشت زمان هم‌اکنون فقط پایه‌های آن باقی مانده و همچنین تونل‌های زیرزمینی اشاره کرد. تونل‌های زیرزمینی این روستا در عصرهای گذشته به‌ این جهت حفر شده بودند که ساکنان برای درامان بودن از دست دشمنان و غارتگران بتوانند از دهانه ورودی آن- ابتدای روستا- داخل و از دهانه دیگر آن که در انتهای روستا بود خارج شوند.

محصولات

از محصولات باغ‌های این روستا می‌توان به توت، انگور، آلوچه، زردآلو، قیسی، گردو، بادام و میوه اصلی این روستا که نام این روستا هم از آن اقتباس شده، یعنی سیب اشاره کرد. آب روستای لاسیب از قناتی که سرچشمه آن در کوه‌های اطراف آن است، تامین می‌شود و آبیاری مزارع و باغات در این روستا به روش سنتی، یعنی انتقال آب از قنات به استخر ذخیره آب و از استخر به جوی‌ها و باغات صورت می‌گیرد.

در سال‌های گذشته جمعیت این روستا در حدود ۵۰ خانوار بود اما در چند سال اخیر به‌علت وجود مشکلات بی‌شمار، جمعیت این روستا بسیار کم و در حدود ۲۰‌خانوار شده ‌است که اغلب سالمند هستند.

آشنایی با روستای میلان - آذربایجان‌شرقی

تصاویر دیدنی از تایتانیک پس از 100سال

 

 

تایتانیک

صدسال بعد

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

ساعت 2 و بیست دقیقه نیمه شب 15 آوریل 1912، کشتی بزرگ و "غرق‌نشدنی" تایتانیک زیر امواج ناپدید شدو هزار و 500 نفر را  هم با خود غرق کرد.

این کشتی در اعماق آتلانتیک شمالی جاخوش کرده است.

و حالا 100 سال بعد از این حادثه به کمک فن‌آوری جدید تصویر‌هایی خاص، کامل و تازه از بقایای این کشتی افسانه‌ای منتشر شده است.

این مجموعه، تصویرهایی است از خود کشتی و برخی از 5هزار و 500 شی و وسیله‌ای که در بقایا و کنار کشتی پیدا شده است.

بازسازی کشتی تایتانیک در چین؛ سفر تایتانیک دوباره تکرار می‌شود

جانان هریجان

هریجان یکی از مناطق خوش آب و هوای منطقه کلاردشت است که پایتخت نشینان با چند ساعت رانندگی می توانند یک آخر هفته خوب را پشت سر بگذارند و تا پای آبشار بلندش که حدود 80 متر ارتفاع دارد، بالا بروند.

شاید فکرش را هم نکنید که تقریبا تمام فرعی‌های جاده چالوس، هرکدام به منطقه‌ای دیدنی منتهی می‌شوند بسیار بکر و دست نخورده. یکی از این مناطق دیدنی، روستای«هریجان» است که آبشاری بلند دارد و با کمتر از 10کیلومتر فاصله از جاده چالوس و پیچ‌های مختلف، شما را به یک طبیعت بکر و آرام می‌رساند. این روستا زمانی پرجمعیت بود اما امروز فقط انگشت‌شمار خانواده‌های کهنسال در آن باقی مانده‌اند، هرچند با شناخته‌تر شدن این منطقه زیبای طبیعی، بعضی از مالکان و ساکنان قدیمی هم هوای ییلاق قدیمی به سرشان زده و مدتی را در روستای خوش آب و هوای اجدادی می‌گذرانند.

در اردیبهشت ماه، این منطقه از البرز مرکزی، رنگارنگ می‌شود و گیاهانی در آن می‌روید که عمرشان بسیار کوتاه است؛ پس فرصت دیدن اردیبهشت متفاوت هریجان را از دست ندهید، فقط حواستان باشد پای آبشار که رسیدید، هوس رسیدن به بالاترین نقطه‌اش به سرتان نزند؛ چون علاوه بر خطر سقوط، ممکن است به حیوانات خطرناک بربخورید.

هریـجان و آبشارش

هریجان یکی از مناطق خوش آب و هوای منطقه کلاردشت است که پایتخت نشینان با چند ساعت رانندگی می توانند یک آخر هفته خوب را پشت سر بگذارند و تا پای آبشار بلندش که حدود 80 متر ارتفاع دارد، بالا بروند. از ما می شنوید، هریجان را در اردیبهشت ماه از دست ندهید.

منطقه ورود ممنوع

بعد از رسیدن به تاج آبشار، وارد جاده پشت آن نشوید؛ زیرا علاوه بر خطر برخورد با جانوران وحشی پشت آبشار، منطقه حفاظت‌شده است و بدون دریافت مجوز نمی‌توانید وارد آن شوید. درصورتی که تمایل به ورود به منطقه حفاظت شده پشت آبشار را دارید، می‌توانید با اداره محیط زیست چالوس تماس بگیرید

به چالوس بروید

از تهران بعد از حدود 2 ساعت و 135کیلومتر رانندگی به روستای هریجان می‌رسید.

خودروی شخصی: وارد جاده چالوس که شوید، حدود 4 کیلومتر بعد از سیاه‌بیشه در پیچ سمت راست جاده، تابلوی رستوران «جعفر میردار سلطانی» را می‌بینید. از این فرعی تا روستای هریجان حدود 5کیلومتر راه دارید. این جاده، خاکی وپرشیب است. بعد از حدود یک ربع به روستا خواهید رسید.

وسایل نقلیه عمومی: از راننده بخواهید که در نشانی بالا شما را پیاده کند. از این فرعی تا روستا حدود یک ساعت و نیم پیاده‌روی در مسیر سربالایی تند پیش‌روی شماست؛ می‌توانید میان‌بر هم بزنید، وقتی در مسیر جاده خاکی قرار گرفتید، بعد از حدود 700 متر در پیچ دوم و در سمت راست تان، یک جاده مالرو و پاکوب قرار دارد که از میان درختان جنگلی می‌گذرد. بعد از گذشتن از یکی دو تپه و علفزار از پایین روستا سردرمی‌آورید. در این مسیر هم حدود یک ساعت و نیم در راه خواهید بود.

ییلاق آرام

بافت روستا، علفزارهای وسیع و آبشار بلند از دیدنی‌های هریجان هستند.

روستا:می‌توانید چند دقیقه‌ای در هریجان بگردید و خانه‌های تخریب‌شده‌اش را ببینید. روستا یک امامزاده هم به نام «شاهزاده محمود(ع)» دارد که گنبدش وقت ورود به روستا پیداست و می‌توانید وقت برگشت به آن سری بزنید.

آبشار: آبشار باریک هریجان در غرب روستا قرار دارد و برای رسیدن به آن جاده خاکی را تا داخل روستا ادامه دهید.حدود 300، 400 متر که وارد روستا شدید، در کنار پرچین‌های سنگی در سمت چپ، یک جاده فرعی وجود دارد که مسیر دسترسی به آبشار است. تا جویی که از آب آبشار درست شده، حدود یک ربع پیاده‌روی دارید اما اگر می‌خواهید به تاج آبشار برسید، باید حدود نیم ساعت تا کوتاه‌ترین تاج که حدود 9 متر ارتفاع دارد، کوهنوردی کنید.

در این مسیر که کمی شیب‌دار است در سمت راست، پیش از آنکه راه سنگلاخی شود، یک فضای علفزاری و تکه سنگی صاف و بزرگ قرار دارد که می‌توانید همان‌جا کمی استراحت کنید. آبشار در این ماه سال پرآب‌تر از همیشه است و در ماه‌های گرم، بسیار کم آب می‌شود.

شکار ممنوع

حیات‌وحش هریجان غنی است و وجود جانورانی مثل کل و بز ، خرس، تیهو و کبک باعث شده که این منطقه جزو مناطق حفاظت‌شده باشد؛ شکار در آن ممنوع است.
اگر تا به حال به این منطقه سفر نکرده‌اید، حتما با بلدهای محلی همراه شوید.
در این روستا از سرویس بهداشتی و محلی برای اقامت خبری نیست.
نام‌خانوادگی بیشتر مردم این منطقه «میردار سلطانی» است، پس اگر افراد زیادی را با این نام دیدید، تعجب نکنید.

پارس رازهای سر به مهر

شهر رازهای سر به مهر

در ایران عصر ساسانی شهرسازی از رونق خوبی برخوردار بود. اكثر پادشاهان این سلسله نسبت به شهرسازی همت گماشتند و آثار شایسته‌ای را به میراث كهن ایران افزودند. با این وصف ، هنر ساسانیان از پارت‌های اشكانی متاثر است.

معماری عصر ساسانی اگرچه ملهم از هنر پارتیان است، اما ساسانیان در زمینه هنر كنده‌كاری و آفرینش آثار تمدنی و سنگ‌نبشته‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. نقوش برجسته ساسانی غالبا پادشاه را ایستاده یا سوار بر اسب نشان می‌دهد. این موضوع را می‌توان در كاخ‌ها و بناهای شهر بیشاپور( Bishapoor) ، نیوشاهپور،‌ (Newshah poor) استخر و فیروزآباد ـ‌ كه توسط اردشیر پدر شاهپور در فارس بنا شد و در گفتاری دیگر به آن خواهیم پرداخت ـ مشاهده كرد.

شاهپور برخلاف پدرش اردشیر كه فقط به لقب «پادشاه ایران» قناعت كرده بود، پس از فتح دوم و مطیع ساختن والریانوس، فرانام «پادشاه ایران و انیران ـ غیرایرانیان ـ» را برای خودش گزینش كرد و فی‌الواقع لیاقت آن را هم داشت. شاهپور در آثاری كه از خود به جا گذاشته ، سنت اجدادش را زنده نگه داشته است. می‌دانیم كه اردشیر، پدر شاهپور و فرزند پاپك، موبدزاده بود و پاپك مقام هیربدان هیربد ـ روحانی برجسته ـ شهر پارس را به عهده داشت و خادم آتشكده بزرگ این ناحیه از ایران محسوب می‌شد. از این‌رو شاهپور احداث آتشكده را در بیشاپور فراموش نكرد. برای این كار معبدی بزرگ در كنار تالار مركزی كاخ بیشاپور بنا كرد و در كنار آن مجاری آبرو برای عبور جریان آب در اطراف معبد و كاخ تعبیه شد كه علاوه بر آب مصرفی برای خوراك و پاكیزگی خروجی فاضلاب هم در نظر گرفته شده بود. در تخت جمشید هم این مجرا از زیر بنا عبور می‌كند. این ابتكارات در نوع خود شگفت‌آور است.

نقش شاهپور: شاخص‌ترین تصویری كه از شاهپور سراغ داریم، نقش برجسته چیرگی او را بر والریانوس امپراتور روم نشان می‌دهد. نصویری كه در نقش رستم و چند جای دیگر نیز ماندگار شده است.

در كنار هر نقش كتیبه‌ای بزرگ قرار دارد كه پادشاه توضیح كاملی درباره شخصیت و عملكرد دوران پادشاهی‌اش داده است. در این نقش شگرف و منحصر به فرد، شاهپور با اشاره شاهانه امپراتور مغلوب را پناه می‌دهد. این تصویر كه گوی (حلقه اعطای مناصب)‌ در بالای آن دیده می‌شود و اسبی كه پای راستش را بالا و در حال دویدن نگه داشته، به ما می‌گوید كه پادشاه می‌آید. ریش انبوه و گیسوی بلند و دارای پیچ و تاب پادشاه بخوبی نمایان است.

در پشت او، نوارها و رشته‌هایی كه متعلق به لباس سلطنتی است، با چین‌های موازی مشاهده می‌شود. شاهپور نیم‌تنه تنگی پوشیده و شلوارش از ناحیه ساق پا چین خوردگی دارد. گردنبند و گوشواره‌ای دارد و در حالی كه با دست چپ قبضه شمشیر را گرفته و دست راستش را به نشانه بخشش به سوی والریانوس كه در مقابل او زانو زده، دراز كرده، شق و رق روی زین مرصع و جواهرنشان اسب نشسته است.

والریانوس تاجی از برگ غار بر سر و عبای رومی روی دوش دارد و معلوم است كه با عجله به سوی شاهپور می‌شتابد كه خود را به پای او بیندازد. در كمال فروتنی زانوی راستش را خم كرده و زانوی چپ را بر زمین تكیه داده و هر دو دست را به سوی شاه دراز كرده و امان می‌خواهد. در كنار او شخصی ایستاده كه او نیز لباس رومی پوشیده و گمان می‌رود «كوردیاس» دشمن قیصر شكست خورده است. ‌

این نقش آنقدر زیبا و زنده است كه گویا ماجرای فتح را از زبان افرادی كه در نقش دیده می‌شوند، بیان می‌كند و یكی از بهترین مجاری‌های عصر ساسانی به شمار می‌رود. صورت یك ایرانی كه سر و دست خود را به رسم احترام بلند كرده در پشت اسب پادشاه پیداست و در زیر این تصویر كتیبه‌ای به زبان پهلوی وجود دارد كه از بین رفته است.

2 نقش دیگر از این دست در كوه شاهپور كنده شده كه در آن، نیكه (Nice)، الهه پیروزی روبانی با نوارهای مواج را به شاه فاتح می‌دهد. شاهپور سوار است، والریانوس در زیر پای اسب افتاده و كوردیاس پیاده است. صفوفی از سواران و پیاده‌نظام ایرانی كه ابزار جنگی و نوع سلاح‌هایشان هم قابل مشاهده‌اند، در نقش بعلاوه چند تن از رومیان كه قبای رومی پوشیده‌اند، وجود دارند.

این افراد یك فیل و اسب همراه خود می‌آورند و فردی دیگر طشتی را روی سرش حمل می‌كند.

2 صف دیگر هم بالای این قسمت، افرادی را نشان می‌دهد كه پیراهن آنها تا زانو و شلوارشان تا مچ پا می‌رسد. این افراد چند طشت، تاج، یك كیسه شاید پر از پول و دو‌شیر در بند را همراه خود نزد شاهپور می‌برند. ارابه جنگی والریانوس كه به 2 اسب بسته شده در آخر همه دیده می‌شود. افرادی با موها و ریش‌های مجعد مانند پادشاه، پشت سر او ایستاده‌اند كه گویا شاهزادگان ساسانی‌اند و سوارانی كه در 4 صف با كلاه‌های استوانه‌ای كه بالای آن مدور است به حالت احترام قرار دارند. این اسواران ایرانی‌اند.

كاخ شاهپور، آتشكده‌ها، ستون نذورات: معماری ابتدایی دوران اردشیر، توسط شاهپور متحول شد و شكل نوین به خود گرفت. این معماری در قصر او متجلی شده است.

در قصر شاهپور 64 طاقچه گچبری با تزیینات زیبا از سنگ‌های مرمر پوشیده شده، بعدها تصاویر پادشاهان ساسانی، گیاهان مقدس، مراسم جشن، قربانی و اعیاد سالانه، نیایش، شكار حیوانات و سایر نقوش مورد علاقه، این سلسله و باور غالب اجتماعی زمان بر زیبایی و جلای آثار فرهنگی و تمدن كهن ایران این عصر افزود. سطح كاخ‌های ساسانی بیشتر با موزاییك‌ مزین و فرش شده‌اند.

در مركز شهر بیشاپور، 2 ستون قرار دارد كه برای نذر و نیاز و خریدها تعبیه شده و مطابق كتیبه‌ای كه در كنار آن حك شده به دستور شاهپور دو آتشكده نیز در مجاورت آنها ساخته‌اند. معماری قصر شاهپور از الگوی كاخ‌های هخامنشی پیروی می‌كند. در ساخت این قصر از سنگ‌های بزرگ صیقل داده شده و آجرهای تزیینی استفاده شده است. گنبدی مسقف دارای 4 ایوان كه در ضلع دیگر قصر دیده می‌شود. كنار آتشكده‌های عصر ساسانی برجی قرار دارد كه در آن آتش مقدس روشن بود به طوری كه این آتش هیچ‌گاه خاموش نمی‌شد. هنر تندیسه‌گری و حجاری ساسانیان در دوران بهرام اول پیشرفت و ترقی به منتهای خود رسید. تصویری در بیشاپور، بهرام اول را در حال اعطای منصب دولتی نشان می‌دهد كه یكی از شگفت‌آورترین نقوش زنده بیشاپور را تداعی می‌كند.

استودان‌ها: از مجموع 2 استودان شناخته شده در دوره ساسانیان، یكی در بیشاپور قرار دارد كه ظاهر آن تزیین شده است. استودان‌ها محل نگهداری استخوان‌های مردگان بود. مطابق تعالیم و آموزه‌های زرتشت، مردگان را پس از فوت در این مكان قرار می‌دادند و پس از این كه پرندگان و لاشخورها جسد را می‌خوردند، استخوان‌های آن را در محل مخصوص دفن می‌نمودند. ‌ داخل یا روی دیوار استودان‌ها نقوش برجسته عهد باستان، چه در دوران هخامنشی كه پادشاه را در حال كشتن هیولایی عجیب یا حیوان خطرناك كه معمولا شیر است، نشان می‌دهد و چه در نمادهای دوران اشكانیان و ساسانیان كه اورمزد یا پادشاه را در حال شكست‌دادن و به زانو درآوردن دشمن یا رقیب نشان می‌‌دهد، حاكی از چیرگی نور، خیر و نیكی بر شر و بدی و تاریكی و پلیدی است.

 استان گلستان - خطر ناک ترین غار عمیق ایران

سال گذشته حوالی همین روزها بود که خبر کشف دومین غار عمیق کشور با عمق 375 متر روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت. غاری که محلی ها به نام سم می شناختند و تا پیش از کاوش گروه کوهنودی و غار نوردی قابوس گنبد تنها چند متر ابتدایی آن شناسایی شده بود. بعد از آن بود که گروه های غارنوردی زیادی راهی «سم» شدند تا بعد از گذشت یک سال 21 چاه از این غار پر رمز و راز كشف کنند.

غار سم در ارتفاعات 1700 متری کوه خواجه قنبر در منطقه نامیج گالیکش قرار دارد که پیشینه کشف آن به حدود دو سال قبل برمی گردد. غاری با دهلیزها، طاق‌های زیبا  که وجود آب در آن، جلوه خاصی دارد.

در بدو ورود به این غار مسیر تنگ و باریکی که به خرچنگ رو معروف است آغاز می‌شود؛ ولی برخلاف خرچنگ.
 رو‌های غار پروا (اولین غار عمیق ایران)، تنگناهای این غار تمامی ندارد و اغلب مسیر را باید به یك سمت حركت كرد و حتی امكان برگرداندن سر وجود ندارد.

بنابراین اگر شما جزو غارنوردان آماتور و یا حتی نیمه حرفه ای به حساب می آیید، فکر سفر به سم را از سرتان بیرون کنید! به خصوص که از چاه 19 به بعد دمای هوای درون غار كاهش می‌یابد و به 6 درجه سانتیگراد می‌رسد و باید برای گرم كردن بدن برنامه‌ریزی كرد در غیراین صورت خطر سرمازدگی وجود دارد.

برای آنکه عمق فاجعه را بهتر درک کنید باید بگوییم که خیلی از غارنوردان حرفه ای که از غار سم بازدید کرده اند، معتقدند که امدادرسانی در این غار به علت دشواری مسیرها، بسیار سخت و در برخی شرایط غیرممكن است؛ بنابراین تیم های بازدید كننده باید کاملا آماده و مجهز باشند وگرنه یك حادثه ساده و یك دررفتگی جزیی در این غار می‌تواند به یك فاجعه تبدیل شود!

معابر و تراورس‌های غار سم به قدری تنگ و پر پیچ و خم است كه تنها یك فرد می‌تواند خود و كیسه بارش را عبور دهد و امكان كمك‌رسانی یا حتی همراهی نفر دوم وجود ندارد. علاوه بر این دهانه چاه های غار سم حدود 5 تا 40 متر قطر دارند که در نوع خود جالب توجه و خطرناک است. البته این وضعیت از چاه سه غار به بعد کمرنگ تر می شود چرا که پس از آن عرض و ارتفاع غار افزایش می یابد و تردد راحت تر است.

تحقیقات درباره قدمت غار سم هنوز به نتیجه قطعی نرسیده اند اما نمونه های کشف شده از جمجمه انسان و حیوانات در این غار نشان دهنده قدمت بالای آن است. شاهد این ادعا کشف اسکلت خفاشی است که 10 برابر بزرگتر از اسلکت خخفاش های معمولی به نظر می رسد. خفاش های این غار تقریبا از بین رفته اند و جالب اینکه اکثرا اسکلت ها در یک نقطه جمع شده اند. اما این استخوان ها تنها نشان زندگی در غار نیستند. نوعی پروانه خاص هم تا چاه چهار وجود دارد که دیواره های این غار آهکی را پر کرده اند.

برای بازدید از غار سم باید به بخش گالیکش استان گلستان و نزدیکی روستای نام نیک سفر کنید و آن را در عرض جغرافیایی 37˚ 05' 46' ببینید. غار در قسمت غربی روستای نام نیک به فاصله تقریبی 2 ساعت راهپیمایی قرار گرفته است

جاده چالوس؛ چهارمین جاده زیبای جهان + عکس

برخی این جاده را یکی از زیباترین جاده‌های جهان می‌دانند...

جاده 59، معروف به جاده چالوس یکی از مهمترین جاده ها برای مردم تهران و کرج است که از میان شهر کرج در استان البرز شروع و به شهر چالوس در کرانه دریای خزر وصل می‌شود. برخی این جاده را یکی از زیباترین جاده‌های جهان می‌دانند.
تا اواخر دوره قاجار، جاده ای بین کرج - چالوس وجود نداشته و تنها یک مسیر خاکی و مالرو، راه دسترسی به روستاهای این منطقه را تشکیل می‌داده اما به گونه‌ای نبود که ارتباط دهنده شمال و جنوب کشور باشد. این جاده در سال 1312 مورد بهره برداری قرار گرفت. از این زمان به بعد، انواع رستورانها و واحدهای اقامتی و پذیرایی در کنار این جاده شکل گرفت و با ساخت سد امیر کبیر (سد کرج) در سال 1340 به جاذبه‌ها و زیبایی‌های این جاده افزوده شد و در اندک زمانی این جاده به یکی از تفریحگاه‌های مهم گردشگری ایران تبدیل شد.

به نقل از گفته‌های شفاهی از مردم قدیم، کارگران را برای کندن این تونل در دل کوه (چون کندن تونل کندوان آنهم بدون تجهیزات کار بسیار سخت و دشواری بود) با یک سکه پنج ریالی که در آن زمان ارزشمند بودتشویق می‌کردند و گفته می‌شود به ازای هر کلنگ پول داده می‌شده‌است.
تونل کندوان در اردیبهشت ماه سال 1314 شمسی ساخته شده و تونلی است به مسافت یک هزار و 886 متر و عرض پنج الی هفت و ارتفاع شش متر که کار ساخت آن چهار سال طول کشید و در سال 1318 به بهره برداری می‌رسد. با احداث این تونل 13 کیلومتر از مسیر مرکز کرج به چالوس کاسته شد چون پیش از این برای طی این مسیر باید کوه دور زده می‌شد. این جاده در دامنه سلسله جبال البرز مرکزی از دوره گذشته ساخته شده‌است و امکانات و تاسیسات و اماکن گردشگری تفریحی و ورزشی که در حاشیه آن ساخته شده پس از این دوره بوده‌است که بعدها نیز عنوان چهارمین جاده زیبای جهان را کسب کرد.
این جاده قطر رشته‌کوه‌های البرز را می‌پیماید. برای ساخت این جاده تونل‌ها و پل‌های طولانی بسیاری ساخته شده که با توجه به زمان ساخت آن‌ها کار و رنج زیادی لازم داشته‌است. بیشتر سفرهای گردشگری مردم تهران به کرانه‌های دریای خزر به‌ویژه در تابستان از طریق همین جاده صورت می‌گیرد. اما به علت اینکه طراحی آن در گذشته انجام گرفته‌است، برای سرعتهای بالا مناسب نیست.

 

جاده ۵۹(کرج-چالوس) مهمترین جاده برای مردم تهران است که از میان شهر کرج  در استان تهران شروع و به شهر چالوس در کرانه دریای خزر وصل می‌شود.برخی این جاده را یکی از زیباترین جاده‌های جهان می‌دانند.تا اواخر دوره قاجار، اصلا جاده کرج - چالوس وجود نداشته و تنها یک مسیر خاکی و مالرو ، راه دسترسی به روستاهای این منطقه را تشکیل می‌داده اما به گونه‌ای نبود که ارتباط دهنده شمال و جنوب کشور باشد. این جاده در سال ۱۳۱۲ مورد بهره برداری قرار گرفت.
 

 از این زمان به بعد، انواع رستورانها و واحدهای اقامتی و پذیرایی در کنار این جاده شکل گرفت و با ساخت سد امیر کبیر (سد کرج) در سال ۱۳۴۰ به جاذبه‌ها و زیبایی‌های این جاده افزوده شد و در اندک زمانی این جاده به یکی از تفریحگاه‌های مهم گردشگری ایران تبدیل شد. به نقل از گفته‌های شفاهی از مردم قدیم، کارگران را برای کندن این تونل در دل کوه (چون کندن تونل کندوان آنهم بدون تجهیزات کار بسیار سخت و دشواری بود) با یک سکه پنج ریالی که در آن زمان ارزشمند بود تشویق می‌کردند و گفته می‌شود به ازای هر کلنگ پول داده می‌شده‌است.

 

 تونل کندوان در اردیبهشت ماه سال ۱۳۱۴ شمسی ساخته شده و تونلی است به مسافت یک هزار و ۸۸۶ متر و عرض پنج الی هفت و ارتفاع شش متر که کار ساخت آن چهار سال طول کشید و در سال ۱۳۱۸ به بهره برداری می‌رسد.با احداث این تونل ۱۳ کیلومتر از مسیر مرکز کرج به چالوس کاسته شد چون پیش از این برای طی این مسیر باید کوه دور زده می‌شد. این جاده در دامنه سلسله جبال البرز مرکزی از دوره گذشته ساخته شده‌است و امکانات و تاسیسات و اماکن گردشگری تفریحی و ورزشی که در حاشیه آن ساخته شده پس از این دوره بوده‌است که بعدها نیز عنوان چهارمین جاده زیبای جهان را کسب کرد.این جاده قطر رشته‌کوه‌های البرز را می‌پیماید. برای ساخت این جاده تونل‌ها و پل‌های طولانی بسیاری ساخته شده که با توجه به زمان ساخت آن‌ها در دوره رضاشاه پهلوی کار و رنج زیادی لازم داشته‌است. بیشتر سفرهای گردشگری مردم تهران به کرانه‌های دریای خزر به‎ویژه در تابستان از طریق همین جاده صورت می‌گیرد. اما به علت اینکه طراحی آن در گذشته انجام گرفته‌است، برای سرعتهای بالا مناسب نیست.

 

 

 

 

فلورانس زادگاه رنسانس ایتالیا، شهر ژولیوس سزار و دانته، شهر هنر و معماری و تندیس‌گری‌ست.

فلورانس همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، یکی از محبوب‌ترین مقصدهای گردش‌گران دنیا و پایتخت هنر ایتالیاست. شهر به لحاظ مساحت کوچک به نظر می‌رسد، اما تاریخ، فرهنگ و هنری به غایت وسیع و شگفت‌انگیز و قدیمی دارد؛ همانند رم به یک موزه‌ی بی‌سقف دیدنی می ماند و جای جای شهر شما را شگفت‌زده خواهد کرد. شور و حرارت مردم و توریست‌های بی‌شمارش از سرتاسر گیتی هم روحی منحصر به ‌فرد به زیبایی‌های شهر تزریق کرده است. فلورانس بدون شک از زیباترین شهرهای دنیاست.

قرار گرفتن فلورانس در دره‌‌ی کوه و در کنار رود آرنو زیبایی‌هایش را صد چندان نموده است. مرکز شهر باستانی فلورانس که میراث جهانی یونسکو به ‌شمار می‌رود، بسیار رویایی است. دور این قسمت از شهر دیوار‌هایی قدیمی کشیده شده تا محافظ شاهکارهای هنر و معماری آن باشد. این بناها و مجسمه‌ها انگار هر لحظه داستان‌های هنر، جنگ و زندگی را برای گردشگران بی‌شمار این شهر تعریف می‌کنند.

کلیسای جامع فلورانس (دوئمو)، نماد زیبای شهر است. به نام دیگری هم می‌خوانندش: کلیسای سنتا ماریا دل فیوره. گنبد آجری‌رنگ و بزرگ کلیسا اولین چیزی‌است که به چشم می‌آید، وارد کلیسا که می‌شوید ٤٦٤ پله‌ی عجیب و باریک را باید طی کنید تا به بالای گنبد برسید. منظره‌ی شهر از بالای آن به قدری زیباست که به بالارفتن از آن‌همه پله می‌ارزد.

فلورانس شهر موزه‌ها، آثار هنری و گالری‌های نقاشی است. یکی از موزه‌هایی که دیدنش همیشه توصیه می‌شود، گالری اوفیتسی است که از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین موزه‌های نقاشی دنیاست. تعداد آثار و تنوع سبک‌های نقاشی موزه گیج‌کننده است و ساختمان بسیار زیبایی دارد. موزه‌ی آکادمیا، خانه‌ی مجسمه‌ی معروف داوود، شاهکار میکل‌آنژ است. تندیس مرمری داوود از شاهکارهای هنری عصر رنسانس محسوب می‌شود و آن‌قدر بی‌نظیر است که گردش‌گران زیادی را به گالری آکادمیا می‌کشاند. دو بدل از این مجسمه در دو جای دیگر شهر نیز وجود دارند: بالای تپه‌ی میکل‌آنژ (که دیدن شهر از بالای آن بسیار رویایی‌ست) و میدان سینیوریتا.

فلورانس میدان‌های زیبا (پیازا) و قصرهای رنسانس دیدنی (پالازی) متعددی دارد. همراه با صدها کلیسا و موزه و گالری و آتلیه. میدان سینیوریتا در مرکز شهر قدیمی، معروف‌ترین میدان شهر است و نمایشگاه روبازی است از مجسمه‌ها و تندیس‌ها. قرار گرفتن قصر وچیو، سالن قدیمی شهرداری در میدان نیز، ضیافتی ساخته از هنر و تاریخ؛ و نوای موسیقی، صدای همیشگی ِ این منطقه، این ضیافت را پرشکوه‌تر کرده است.

فلورانس زیباست و سوژه‌های خوبی نیز برای عکاسان دارد. یکی از محبوب‌ترین مکان‌ها برای عکاسی، پونته وچیو یا پل کهن است؛ قدیمی‌ترین و معروف‌ترین پل رودخانه‌ی آرنو. پل وچیو همیشه مملو از توریست است و پُر از مغازه‌های زیور‌آلات. از کنار پل وچیو می‌توانید به باغ‌ دی بوبولی و قصر پیتی نیز سری بزنید: باغی بزرگ و پرنشاط و قصری معروف و عظیم، پُر از گالری‌های مختلف نقاشی، جواهر و لباس‌های سلطنتی‌.

ایتالیا مهد طراحی، مُد و خرید است و ویترین‌گردی و خرید از تفریحات همه‌ی شهرهای ایتالیایی‌ محسوب می‌شود. خرید جواهر، چرم و کارهای هنری در فلورانس وسوسه کننده است. بخصوص که چرم‌های فلورانسی اعتبار خاصی نیز در دنیا دارند. میدان سن لورنزو و مارچتو نوئوو از بهترین مکان‌ها برای خرید در فلورانس است. مغازه‌های سوغاتی فروشی در همه جای شهر پراکنده‌اند و نمونه‌های کوچک تابلو‌های معروف و آثار مهم نقاشی و مجسمه‌سازی این شهر را دارند. نمونه‌هایی که یادگاری‌های بسیار خوبی از پایتخت هنر ایتالیاست. وجود بازارهای روباز غذا و لباس و عتیقه نیز در فلورانس بسیار باب است و بسیار دیدنی.

فلورانس بهار و پاییز بی‌نظیری دارد. زمستان‌هایش طاقت‌فرسا نیست، ولی تابستان، خصوصاً مرداد می‌تواند بسیار گرم و مرطوب باشد.

رستوران‌های فلورانس متنوع و جذابند. غذای بد در فلورانس پیدا نمی‌شود! فرقی هم نمی‌کند که چه قیمتی بپردازید، از مزه‌ی غذا همیشه راضی خواهید بود. بیشتر رستوران‌های خوب شهر در منطقه‌ی سنتا کروچه قرار دارند. از آنجایی که ایتالیا سرزمین پاستا و پیتزا و بستنی است، پیتزای ایتالیایی را همه جا می‌توانید پیدا کنید، از دکه‌ها گرفته تا رستوران‌ها. بستنی‌های فلورانس (جلاتو) نیز از بهترین‌های دنیاست. از دستش ندهید! رستوران‌های مرکز شهر طبیعتاً گران‌ترند، ولی هر کدام که علامت پریمی را پشت شیشه‌شان داشته باشند، پاستا و دیگر غذاهای ایتالیایی را با قیمت خوبی عرضه می‌کنند. قیمت غذا در رستوران‌های معمولی بسته به مکان و نوع رستوران می‌تواند بین ٦ تا ٢٠ یورو باشد.

هتل در فلورانس مانند دیگر شهرهای ایتالیاست. بین ٨٠ تا ١٥٠ یورو برای یک اتاق دو نفره. شهر بزرگ نیست و به راحتی پیاده و با اتوبوس همه جای شهر را می‌توان زیر پا گذاشت و شهرگردی کرد. به همین دلیل مکان هتل نقش تعیین‌کننده‌ای ندارد. اگر وقت‌تان اجازه می‌داد باغ‌های تاریخی اطراف شهر را نیز حتما ببینید. در نهایت فلورانس را باید راه رفت، باید پیمود، به تمام میادین و خیابان‌ها و پل‌هایش باید سر زد، از جلوی قصرها و گالری‌ها و موزه‌ها رد شد و روح شهر را همه جا تنفس کرد. فلورانس را باید از نزدیک لمس کرد.

توصیه می‌کنیم این‌ها را هم به خاطر بسپارید:
- ایتالیایی‌ها به فلورانس فیرنتسه می‌گویند. نام شهر به لاتین، فیورنتینا‌ست.
- فلورانس زادگاه دانته، داوینچی، گالیله و طراحان معروف: گوچی و روبرتو کاوالی است.
- حواس‌تان باشد در رستوران‌ها و کافه‌ها قیمت غذا و نوشیدنی، به‌صورت نشسته و ایستاده متفاوت است.
- فلورانس شهر امنی است ولی حضور جیب‌برها را در منطقه ایستگاه قطار و پل وچیو نمی‌توان نادیده گرفت.
- دستفروش‌ها در فلورانس نیز مانند دیگر شهر‌های ایتالیا همه جا بساط پهن کرده‌اند. ولی خرید اجناس تقلبی مارک‌های معروف جریمه‌ی سنگین دارد. برای مثال کیف‌های تقلبی لویی ویتون و ورساچه، گرچه قیمت وسوسه‌کننده‌ای دارند، ولی خریدشان می‌تواند به قیمت جریمه‌ای حدود ١٠٠٠٠ یورو تمام شود.
- منطقه‌ی کمپو دی مارته، با نشان بنفش مخصوص تیم فیورنتینا برای علاقه‌مندان فوتبال بسیار دوست‌داشتنی خواهد بود.

دیدنی‌های فلورانس:
- کلیسای جامع (سنتا ماریا دل فیوره)
- کلیسای سن لورنزو و میدان سن لورنزو
- گالری اوفیتسی
- موزه‌ی آکادمیا
- پیتی پالاس (قصر پیتی)
- قصر وچیو
- پارک بوبولی
- میدان سینیوریا
- تپه‌ی میکل‌آنژ
- میدان میکل‌آنژ (میکلآنجلو)
- پل وچیو
- میدان سنتا کروچه
- کلیسای سنتا کروچه
- موزه‌ی برجلو
- فواره‌ی پیتون